chainiese: 2013

ประวัติผู้จัดทำ

สวัสดีครับ ผมชื่อ ด.ช.ณฐพล ธวัชชัยสกุล ชื่อเล่นชื่อว่า ฮ่อ ตอนนี้ผมกำลังศึกษาอยู่

ชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 โรงเรียนลำปลายมาศพัฒนา ผมสร้างบล็อกนี้ขึ้นมาเพื่อให้ความรู้เกี่ยวกับภาษาจีน ครับ เนื่องจากในปี 2558 นี้ประเทศไทยของเราก็จะเป็นอาเซียนแล้ว ทำให้ภาษาเป็นสิ่งที่สำคัญต่อการดำรงชีวิตของเรา เพราะจะมีคนมากมายหลายชาติหลั่งไหลเข้ามาอยู่ในประเทศของเรา และผมเห็นว่าภาษาจีนเป็นอีกภาษาหนึ่ง(นอกเหนือจากภาษาอังกฤษ)ที่มีความสำคัญและมีการใช้กันอย่าแพร่หลาย ผมจึงได้สร้างบล็อกนี้ขึ้นมาครับ

"เอาละพูดมาก็มากต่อไปมาเริ่มเรียนกันเลยดีกว่าครับ"

การศึกษาภาษาจีน

ภาษาจีนเป็นภาษารูปภาพไม่ใช่ภาษาสะกดผสมอักษรดังเช่นภาษาไทยจึงควรศึกษาวิธีเขียนอ่านสะกดภาษจีนเอาไว้เพื่อเวลาพบอักษรตัวใดที่อ่านไม่ออก หรือไม่มั่นใจในการออกเสียง สามารถเปิดค้นหาอ่านในพจนานุกรมและใช้แป้นพิมพ์คอมพิวเตอร์ เพื่อพิมพ์อักษรจีนแบบสะกดคำได้

วิธีเขียนตัวสะกด เพื่อการอ่านออกเสียงได้ถูกต้องที่นิยมใช้ในหลายระบบ เช่น

- Zhuyin fuhao ( 注音符號 : Zhùyīn fúhào)

- Tongyoung Pinyin (通用拼音 : Tōngyòng pīnyīn)

- Hanyu Pinyin (漢語拼音 : Hànyǔ pīnyīn)

- Four - corner (四 - 角落 : Sì - jiǎoluò)

เราควรรู้จักพยัญชนะและสระในภาษาจีนเสียก่อนเปรียบเหมือนการเรียน ก-ฮ ในภาษาไทยนั้นเอง

ในการเริ่มต้นศึกษาควรอ่านท่องเสียงให้ได้เเม่นยำในระบบใดระบบหนึ่งก่อน เช่น

แบบจู้อิน Zhuyin 注音

เป็นแบบดั้งเดิมของจีนที่ใช้กันมาช้านานเป็นที่นิยมใช้ในหมู่คนจีนที่ผ่านการศึกษาในรุ่นก่อนๆในประเทศจีนไต้หวันเป็นต้น

แบบพินอิน Pinyin 拼音

เป็นแบบใหม่ที่ใช้กันในระบบการศึกษาของสาธารณะประชาชนจีนและจะพบเห็นได้ในเอกสารที่ตีพิมพ์ในยุคหลังๆ

ซึ้งทั้งสองระบบนี้ยังเป็นที่นิยมใช้กันในหมู่ชาวไทยเชื้อสายจีนที่มีให้พบเห็นได้โดยทั่วไปแม้นจะมีวิธีการเขียนผสมคำและเงื่อยไขลายละเอียดปีกย่อยแตกต่างกันอยู่บ้าง แต่ก็สามารถสื่อสารให้คำอ่านถูกต้องชัดเจนไม่ต่างกันมากนัก เว้นแต่ตัวผู้อ่านเองที่ติดในสำเนียงท้องถิ่นเกิดที่แตกต่างกัน จึงทำให้สะกดได้สำเนียงที่เพี้ยนกันอยู่บ้างเล็กน้อยที่ไม่อาจถือว่าเป็นปัญหาของวิธีการสะกดในแต่ละระบบ

เรื่องราวการกำเนิดอักษรจีน

ฝูซีให้กำเนิดแผนภูมิปากว้า
อักษรจีนปรากฏมีให้ใช้ตั้งแต่เมื่อไร จนปัจจุบันก็ยังไม่สามารถรู้แน่ชัดได้ แต่มีการเล่าขานกันว่า ฝูซีเป็นผู้กำหนดสัญลักษณ์แผนภูมิอัฏฐลักษณ์ (ปากว้า) ขึ้น ใช้แสดงบอกปรากฏการณ์ธรรมชาติ 8 ลักษณะใหญ่ เช่น ฟ้า ดิน น้ำ ไฟ เป็นต้น ซึ่งต่อมาได้กลายเป็นต้นกำเนิดของอักษรจีน

ตำนานซังเจี๋ยประดิษฐ์อักษร
นอกจากนี้ยังมีตำนานเล่าไว้ว่า ซังเจี๋ย ขุนนางฝ่ายอาลักษณ์ของพระเจ้าหวงตี้เป็นผู้ประดิษฐ์อักษรจีน กล่าวกันว่าซังเจี๋ยเฝ้าพินิจสรรพสิ่งบนท้องฟ้าและพิเคราะห์รูปลักษณ์ของขุนเขา ลุ่มน้ำ ลำธาร พิจารณารอยกีบสัตว์ ตีนนก และแมลงนานาชนิด แล้วคิดประดิษฐ์อักษรขึ้น แต่ในความเป็นจริง การก่อเกิดตัวอักษรจำเป็นต้องผ่านพัฒนาการเป็นเวลายาวนาน ซังเจี๋ยอาจจะเป็นผู้หนึ่งที่จัดการปรับปรุงอักษรที่มีอยู่แล้วก็เป็นได้ อย่างไรก็ตาม เราก็รู้ได้อย่างหนึ่งว่า อักษรจีนมีประวัติศาสตร์และพัฒนาการมาช้านาน

การปฏิวัตรูปแบบภาษาจีน

จากการปฏิรูปตัวพาหะอักษรจีนย่อมเป็นที่ประจักษ์ว่าตัวพาหะอักษรจีนได้วิวัฒนาการอย่างต่อเนื่องตามครรลองที่คล่องแคล่วเงื่อนไขเบื่องต้นในการชี้ขาดอัตราความเร็วในการพัฒนาของมัน คือ การเปลี่ยนแปลงทางสังคม การวิวัฒนาการทางวิทยาศาสตร์เทคโนโลยีในยุคโบราณ การพัฒนาเศรษฐกิจ วัฒนธรรม ของจีนเดินทางอยู่ข้างหน้าการพัฒนาตัวพาหะอักษรจีนจึงมีอัตราความเร็วสูง ในยุคไกล้เศรษฐกิจวัฒนธรรมจีนล้าหลัง

การปฏิวัตภาษาจีนทั้ง 3 รูปแบบ

ในกระบวนการเปลี่ยนแปลงรูปลักษณ์ตัวอักษรจีนที่ถือได้ว่าเป็นการปฏิวัติโดยแท้มี 3 ครั้ง

ครั้งแรก คือ หลังจากกษัตริย์องค์แรกของราชวงศ์ฉิน สามารถรวม 6 ก๊กเป็นหนึ่งเดียวได้ดำเนินนโยบายการปฏิรูป "ให้ตำราทุกเล่มใช้ตัวอักษรเดียวกัน" นับได้ว่าเป็นการปฏิรูปตัวอักษรจีนให้เป็นมาตราฐานครั้งแรกในประวัติศาสตร์จีน

ครั้งที่สอง คือ ตัวอักษรจีนได้เปลี่ยนรูปแบบของตัวหนังสือ

ครั้งที่สาม คือ การย่อตัวอักษรจีนให้สั้นลงและได้เขียนง่ายขึ้นนิดหน่อย

ตัวย่ออักษรจีน

เป็นหนึ่งในสองรูปแบบอักษรจีนมาตรฐานที่ใช้กันทั่วโลกในปัจจุบัน อักษรจีนตัวย่อประดิษฐ์และเริ่มใช้โดยรัฐบาลของ สาธารณรัฐประชาชนจีน ใน พ.ศ.2492 เหตุที่ต้องเรียกว่าอักษรจีนตัวย่อ หรือ Simplified Chinese character ก็เพื่อให้แตกต่างจากอักษรจีนมาตรฐานอีกรูปแบบหนึ่งที่ในปัจจุบัน นั่นคือ อักษรจีนตัวเต็ม หรือ Traditional Chinese Character (อักษรจีนดั้งเดิม) อักษรจีนตัวเต็ม ได้ใช้ใน ฮ่องกง มาเก๊า ไต้หวัน และชุมชนชาวจีนโพนทะเลบางชุมชนที่เริ่มตั้งชุมชนก่อนการใช้อักษรจีนตัวย่ออย่างแพร่หลาย ส่วนอักษรจีนตัวย่อ ใช้กันใน สาธารณรัฐประชาชนจีน สิงคโปรค์ และชุมชน ชาวจีนโพนทะเล บางชุมชนที่เริ่มตั้งชุมชนหลังการใช้อักษรจีนตัวย่ออย่างแพร่หลาย อย่างไรก็ตาม ชาวไทยเชื้อสายจีนส่วนมากยังคงใช้ อักษรจีนตัวเต็ม เป็นหลัก แต่สำหรับการสอนภาษาจีนตามสถานศึกษาในประเทศไทยส่วนมากจะใช้อักษรจีนตัวย่อ เพื่อให้เป็นแบบแผนเดียวกันกับ สาธารณรัฐประชาชนจีน

วิธีการเขียนตัวอักษรจีน

ผู้ที่เริ่มศึกษาภาษาจีนใหม่ ๆ อาจจะเคยได้ยินกันจนหนาหูว่า "ภาษาจีนเขียนยาก จำยาก" อยากจะขอบอกว่าไม่ได้ยากอย่างที่คิด และไม่จำเป็นที่จะต้องมานั่งจำลำดับขีดอะไรกันให้มากมาย เพียงแค่หมั่นฝึกเขียน และเขียนตามลำดับขีดที่อาจารย์ให้คัดส่งเป็นการบ้านเป็นประจำทุกวัน ความเคยชินจากลำดับขีดจะซึมสู่ท่านเองโดยอัตโนมัติ เพียงแต่ พึงจำไว้ว่า ครั้งแรกที่เริ่มฝึกเขียนจำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องเขียนตามลำดับขีดให้ถูกต้อง อย่าเขียนแบบว่าขอให้ใกล้เคียงเป็นพอ เพราะหากท่านเขียนลำดับขีดผิด โครงสร้างตัวอักษรที่ผิด ๆ เหล่านั้น นอกจากจะทำให้อักษรจีนของท่านไม่สวยงามแล้ว ยังอาจทำให้ความหมายของตัวอักษรคลาดเคลื่อนได้

ณ ที่นี้จะข้อกล่าวถึงลำดับขีดพื้นฐานโดยทั่วไปมี 7 แบบ (ซึ่งในความเป็นจริงมีมากกว่า 7 แบบ บางตำรากล่าวถึง 13 แบบ )

1. บนลงล่าง

2. ขีดขวางแล้วค่อยขีดตั้ง

3. ตรงกลางก่อนแล้วซ้ายขวา

4.ตีกรอบนอก เขียนข้างในแล้วค่อยปิด

5. ป้ายซ้ายก่อนแล้วค่อยป้ายขวา

6.、ซ้ายก่อนแล้วค่อยขวา

7、ด้านนอกก่อนค่อยด้านใน

ฮันจื้น

ลัญลักษณ์แต่ละตัวแสดงในภาษาจีนและความหมายมีจุดกำเนิดจากรูป คน สัตว์ สิ่งของ ฯลฯ แต่เมื่อเวลาผ่านไปรูปร่างของอักษรก็จะมีการเปลี่ยนแปลงไปบ้างเเละไม่เหมือนกับสิ่งที่เลียนแบบอีกต่อไปสัญลักษณ์ บางตัวเกิดจากสัญลักษณ์ตั้งแต่ 2 ตัวขึ้นไปมารวมกัน

ระบบอักษรจีนไม่มีข้อจำกัดเรื่องจำนวนอักษร พจนานุกรมที่ใหญ่ที่สุดชื่อ Zhonghua Zihai มีอักษร 85568 ตัว แต่ส่วนใหญ่มีที่ใช้น้อยการรู้อักษรเพียง 3000 ตัวก็จะสามารถ พูดจีนอ่านภาษาจีนได้ราว 99% แต่ถ้าอ่านวรรณคดี หนังสือโบราณต้อง 6000 ตัวนะ

อักษรจีน

อักษรจีนเป็นอักษรระบบอักษรภาพชนิดหนึ่ง ใช้แทนความหมายของคำ นักภาษาศาสตร์ส่วนใหญ่เชื่อว่า การเขียนในจีนที่เก่าสุดเริ่มเมื่อ 957 ปีก่อนพุทธศักราช ไม่มีหลักฐานแสดงความเกี่ยวข้องกับการเขียนในบริเวณอื่น ตัวอย่างการเขียนภาษาจีนที่เก่าสุดมีอายุราว 957 – 407 ปี ก่อนพุทธศักราช (ราชวงศ์ซาง)ซึ่งเป็นจารึกบนกระดูกวัวและกระดองเต่า

พ.ศ. 2442 หวัง ยิรง (Wang Yirong) นักวิชาการจากปักกิ่ง พบสัญลักษณ์คล้ายอักษรบนกระดูกมังกรที่เขาได้รับจากเภสัชกร ในเวลานั้น กระดูกมังกรซึ่งมักเป็นซากฟอสซิลของสัตว์ ยังใช้ในการแพทย์แผนจีน กระดูกสัตว์เหล่านั้นพบมาก ในซากปรักหักพังของเมืองหลวงในสมัยราชวงศ์ซัง ทางเหนือของมณฑลเหอหนาน

พินอิน

พินอิน หรือ ฮั่นยฺหวี่พินอิน (จีนตัวเต็ม: 漢語拼音; จีนตัวย่อ: 汉语拼音; พินอิน: Hànyǔ Pīnyīn; จู้อิน แปลว่า การถอดเสียงภาษาจีน) คือระบบในการถ่ายถอดเสียงภาษาจีนมาตรฐาน ด้วยตัวอักษรโรมัน ความหมายของพินอินคือ "การรวมเสียงเข้าด้วยกัน" (โดยนัยก็คือ การเขียนแบบสัทศาสตร์ การสะกด การถ่ายถอดเสียง หรือการทับศัพท์)

พินอินเริ่มต้นในปี พ.ศ. 2501 และเริ่มใช้กันในปี พ.ศ. 2522 โดย รัฐบาลของสาธารณรัฐประชาชนจีน โดยใช้แทนที่ระบบการถ่ายถอดเสียงแบบเก่า เช่น ระบบเวดและไจลส์ และระบบจู้อิน นอกจากนี้ ยังมีการออกแบบระบบอื่น ๆ สำหรับนำไปใช้กับภาษาพูดของจีนในถิ่นต่าง ๆ และภาษาของชนกลุ่มน้อยที่ไม่ใช้ภาษาฮั่น ในสาธารณรัฐประชาชนจีนด้วย

นับแต่นั้นมา พินอินก็เป็นที่ยอมรับจากสถาบันนานาชาติหลายแห่ง รวมทั้งรัฐบาลสิงคโปร์ หอสมุดรัฐสภาอเมริกัน และสมาคมหอสมุดอเมริกัน โดยถือว่าเป็นระบบการถ่ายถอดเสียงที่เหมาะสมสำหรับภาษาจีนกลาง ครั้นปี พ.ศ. 2522 องค์การมาตรฐานนานาชาติ (ISO) ก็ได้รับเอาพินอินเป็นระบบมาตรฐาน (ISO 7098) ในการถ่ายทอดเสียงภาษาจีนปัจจุบันด้วยอักษรโรมัน (the standard romanization for modern Chinese)

สิ่งสำคัญที่ต้องระลึกไว้ก็คือ พินอินนั้น เป็นการทับศัพท์ด้วยอักษรโรมัน (Romanization) มิใช่การถ่ายถอดเสียงแบบภาษาอังกฤษ (Anglicization) นั่นคือ การกำหนดให้ใช้ตัวอักษรตัวหนึ่ง สำหรับแทนเสียงหนึ่ง ๆ ในภาษาจีนไว้อย่างตายตัว เช่น b และ d ในระบบพินอิน เป็นเสียง "ป" และ "ต" ตามลำดับ ซึ่งแตกต่างจากระบบการออกเสียงส่วนใหญ่ ไม่ว่าอังกฤษ ฝรั่งเศส หรือภาษาอื่นในยุโรป ขณะที่อักษร j หรือ q นั้นมีเสียงไม่ตรงกับในภาษาอังกฤษเลย กล่าวสั้น ๆ ก็คือ พินอินมุ่งที่จะใช้อักษรโรมัน เพื่อแทนเสียงใดเสียงหนึ่งโดยเฉพาะ เพื่อความสะดวกในการเขียน มิได้ยืมเสียงจากระบบของอักษรโรมันมาใช้ การใช้ระบบนี้นอกจากทำให้ชาวต่างชาติเขียนอ่านภาษาจีนได้สะดวกแล้ว ยังสามารถใช้กับคอมพิวเตอร์ได้สะดวกอย่างยิ่งด้วย

ต่อไปนี้เป็นการถ่ายถอดเสียงภาษาจีน (ที่เขียนด้วยอักษรโรมันในระบบพินอิน) ด้วยอักษรไทย โปรดสังเกตว่า บางหน่วยเสียงในภาษาจีนไม่มีหน่วยเสียงที่ตรงกันในภาษาไทย จึงต้องอนุโลมใช้อักษรที่ใกล้เคียง ในที่นี้จึงมีอักษรไทยบางตัว ที่ต้องใช้แทนหน่วยเสียงในภาษาจีนมากกว่าหนึ่งหน่วยเสียง ทั้งนี้เพื่อเป็น "เกณฑ์อย่างคร่าว ๆ" สำหรับการเขียนคำทับศัพท์ภาษาจีน

Consonants พยัญชนะในภาษาจีนมี 21 ตัวคือ

	Zhuyin	Tongyong Pinyin	Hanyu Pinyin	Wade-Giles	IPA	ตัวอย่าง(Zhuyin, Pinyin)
เปอ	ㄅ	b	b	p	p	八 (ㄅㄚ, bā)
เพอ	ㄆ	p	p	p'	pʰ	杷 (ㄆㄚˊ, pá)
เมอ	ㄇ	m	m	m	m	馬 (ㄇㄚˇ, mǎ)
เฟอ	ㄈ	f	f	f		法 (ㄈㄚˇ, fǎ)
เตอ	ㄉ	d	d	t		地 (ㄉㄧˋ, dì)
เทอ	ㄊ	t	t	t'	tʰ	提 (ㄊㄧˊ, tí)
เนอ	ㄋ	n	n	n		你 (ㄋㄧˇ, nǐ)
เลอ	ㄌ	l	l	l		利 (ㄌㄧˋ, lì)
เกอ	ㄍ	g	g	k		告 (ㄍㄠˋ, gào)
เคอ	ㄎ	k	k	k'	kʰ	考 (ㄎㄠˇ, kǎo)
เฮอ	ㄏ	h	h	h		好 (ㄏㄠˇ, hǎo)
จี	ㄐ	j	j	ch		叫 (ㄐㄧㄠˋ, jiào)
ชี	ㄑ	c	q	ch'		巧 (ㄑㄧㄠˇ, qiǎo)
ซี	ㄒ	s	x	hs		小 (ㄒㄧㄠˇ, xiǎo)
จือ	ㄓ	jhih 【jh】	zhi 【zh】	chih 【ch】	ʈʂɚ	主 (ㄓㄨˇ, zhǔ)
ชือ	ㄔ	chih 【ch】	chi 【ch】	ch'ih 【ch'】	ʈʂʰɚ	出 (ㄔㄨ, chū)
ซือ	ㄕ	shih 【sh】	shi 【sh】	shih 【sh】	ʂɚ	束 (ㄕㄨˋ, shù)
ยือ	ㄖ	rih 【r】	ri 【r】	jih 【j】	ʐɚ	入 (ㄖㄨˋ, rù)
จือ	ㄗ	zih 【z】	zi 【z】	tzû 【ts】	tsɨ	在 (ㄗㄞˋ, zài)
ชือ	ㄘ	cih 【c】	ci 【c】	tz'û 【ts'】	tsʰɨ	才 (ㄘㄞˊ, cái)
ซือ	ㄙ	sih 【s】	si 【s】	ssû 【s】	ɤŋ	塞 (ㄙㄞ, sāi)

Vowels สระมี 16 ตัวคือ ㄚㄛㄜㄝㄞㄟㄠㄡㄢㄣㄤㄥㄦ一ㄨㄩ

	Zhuyin	Tongyong Pinyin	Hanyu Pinyin	Wade-Giles	IPA	ตัวอย่าง(Zhuyin, Hanyu)
อา	ㄚ	a	a	a	a	大 (ㄉㄚˋ, dà)
ออ	ㄛ	o	o	o	o	多 (ㄉㄨㄛ, duō)
เออ	ㄜ	e	e	e	o/ê	得 (ㄉㄜˊ, dé)
เอ	ㄝ	e	ê	eh		爹 (ㄉㄧㄝ, diē)
ไอ	ㄞ	ai	ai	ai	ai	晒 (ㄕㄞˋ, shài)
เอย	ㄟ	ei	ei	ei	ei	誰 (ㄕㄟˊ, shéi)
เอา	ㄠ	ao	ao	ao	ao	少 (ㄕㄠˇ, shǎo)
โอ	ㄡ	ou	ou	ou	ou	收 (ㄕㄡ, shōu)
อาน	ㄢ	an	an	an	an	山 (ㄕㄢ, shān)
เอิน	ㄣ	en	en	en	ên	申 (ㄕㄣ, shēn)
อาง	ㄤ	ang	ang	ang	ang	上 (ㄕㄤˋ, shàng)
เอิง	ㄥ	eng	eng	eng	szŭ	生 (ㄕㄥ, shēng)
เอ๋อ	ㄦ	er	er	erh	êrh	而 (ㄦˊ, ér)
อี	一 หรือㄧ	yi 【i】	yi 【i】	yi 【i】	i	逆 (ㄋㄧˋ, nì)
		yin 【in】	yin 【in】	yin 【in】		音 (ㄧㄣ, yīn)
		ying 【ing】	ying 【ing】	ying 【ing】		英 (ㄧㄥ, yīng)
อู	ㄨ	wu 【u】	wu 【u】	wu 【u】	wu	努 (ㄋㄨˇ, nǔ)
		wun 【un】	wen 【un】	wen 【un】		文 (ㄨㄣˊ, wén)
		wong 【ong】	weng 【ong】	ng 【ung】		翁 (ㄨㄥ, wēng)
อวี	ㄩ	yu 【u, yu】	yu 【u, ü】	yü 【ü】	yü	女 (ㄋㄩˇ, nǚ)
		yun 【un, yun】	yun 【un】	yün 【ün】		韻 (ㄩㄣˋ, yūn)
		yong	yong 【iong】	yung 【iung】		永 (ㄩㄥˇ, yǒng)

Tones วรรณยุกต์ มีดังนี้ ╴ ˊ ˇ ˋ ˙

	Zhuyin	เทียบเสียง วรรณยุกต์ไทย		Pinyin	Tongyong Pinyin	Wade-Giles	Zhuyin	IPA	ตัวอย่าง (ตัวเต็ม/ตัวย่อ)
1	╴	ปกติ	อิน	mā	ma	ma¹	ㄇㄚ	ma˥˥	媽/妈
2	ˊ	จัตวา	หยัง	má	maˊ	ma²	ㄇㄚˊ	ma˧˥	麻/麻
3	ˇ	เอก	ชั้ง	mǎ	maˇ	ma³	ㄇㄚˇ	ma˨˩˦	馬/马
4	ˋ	โท	ชี้	mà	maˋ	ma⁴	ㄇㄚˋ	ma˥˩	罵/骂
5	˙	เสียงสั้น		˙ma	ma˙	ma⁵	ㄇㄚ˙

การผสมเสียงระหว่างสระ

Zhuyin	Pinyin	คำอ่าน	Zhuyin 一﹍	Pinyin i﹍	คำอ่าน	Zhuyin ㄨ﹍	Pinyin u﹍	คำอ่าน	Zhuyin ㄩ﹍	Pinyin ű﹍	คำอ่าน
ㄚ	a	อา	﹍一ㄚ	-ia	เอีย	﹍ㄨㄚ	-ua	อวา
ㄛ	o	ออ				﹍ㄨㄛ	-uo	อวอ
ㄜ	e	เออ
ㄝ	ê	เอ	﹍一ㄝ	-ie	อีเอ				﹍ㄩㄝ	-űe	เอวีย
ㄞ	ai	ไอ				﹍ㄨㄞ	-uai	อวาย
ㄟ	ei	เอย				﹍ㄨㄟ	-ui	อุย
ㄠ	ao	เอา	﹍一ㄠ	-iao	เอียว
ㄡ	ou	โอ	﹍一ㄡ	-iu	อิว
ㄢ	an	อาน	﹍一ㄢ	-ian	เอียน	﹍ㄨㄢ	-uan	อวน	﹍ㄩㄢ	-űan	เอวียน
ㄣ	en	เอิน	﹍一ㄣ	-in	อิน	﹍ㄨㄣ	-un	อวุน	﹍ㄩㄣ	-űn	อวีน
ㄤ	ang	อาง	﹍一ㄤ	-iang	เอียง	﹍ㄨㄤ	-uang	อวง
ㄥ	eng	เอิง	﹍一ㄥ	-ing	อิง	﹍ㄨㄥ	-ong	อง	﹍ㄩㄥ	-iong	อีอง

คำศัพท์ภาษาจีน

ครอบครัว 家庭

คำศัพท์	พินอิน	คำอ่าน	ความหมาย
祖父	zǔfù	จู่ฟู่	ปู่
祖母	zǔmǔ	จู๋หมู่	ย่า
外祖父	wàizǔfù	ว่ายจู่ฟู่	ตา
外祖母	wàizǔmǔ	ว่ายจู๋หมู่	ยาย
爷爷	yěyě	เหยเหย่	ปู่
奶奶	nǎināi	หน่ายนาย	ย่า
外公	wàigōng	ว่ายกง	ตา
外婆	wàipō	ว่ายโพ	ยาย
父亲	fùqīn	ปู่ชิน	พ่อ
母亲	mǔqīn	หมู่ชิน	แม่
爸爸	bàba	ป้าป่า	พ่อ
妈妈	māma	ม๊ามะ	แม่
兄弟	xiōngdì	ซงตี้	พี่น้อง(ผู้ชาย)
姐妹	jiěmèi	เจี่ยเม่ย	พี่น้อง(ผู้หญิง)
哥哥	gēge	เก๊อเกอ	พี่ชาย
姐姐	jiějie	เจี่ยเจีย	พี่สาว
弟弟	dìdi	ตี้ติ	น้องชาย
妹妹	mèimei	เหม่ยเมย	น้องสาว
儿子	érzi	เอ๋อจื่อ	ลูกชาย
女儿	nǚér	หนี่เอ๋อ	ลูกสาว
孩子	háizi	ไหจื่อ	ลูก
男孩	nánhái	หนานไห	ลูกผู้ชาย
女孩	nǚhái	หนี่ไห	ลูกผู้สาว
岳父	yuèfu	เย่ฟู่	พ่อตา
义父	yìfu	อี้ฟู่	พ่อบุญธรรม
公公	gōnggōng	กงกง	พ่อปู่
父母	fùmǔ	ฟู่หมู่	พ่อแม่
妻子	qīzi	ชีจื่อ	ภรรยา
母亲	mùqīn	มู่ชิน	มารดา
义母	yìmǔ	อี้หมู่	แม่บุญธรรม
婆婆	pópo	โผโพะ	แม่ย่า
岳母	yuèmǔ	เยว่หมู่	แม่ยาย
祖母	zǔmǔ	จู๋หมู่	ย่า
伯伯	bóbo	โป๋โปะ	ลุง
外孙	wàisūn	ว่ายซุน	หลานชายตา
外甥	wàishēng	ว่ายเซิง	หลานชายน้า
孙子	sūnzi	ซุนจื่อ	หลานชายปู่
侄儿	zhí ér	จื๋อเอ๋อ	หลานชายตา
外孙女	wàisūnnǚ	ว่ายซุนหนี่	หลานสาวตา
孙女	sūnnǚ	ซุนหนี่	หลานสาวปู่
侄女	zhínǚ	จื๋อหนี่	หลานสาวอา
姑丈	gūzhàng	กูจ้าง	อาเขย,ลุงเขย
叔叔	shúshu	สูสุ	อาชาย
婶母	shěnmǔ	เสินหมุ่	อาสะใภ้
姑母	gūmǔ	กูหมู่	อาหญิง,ป้า

อาหาร 食品

คำศัพท์	พินอิน	คำอ่าน	ความหมาย
早餐	zǎocān	เจ่าชาน	อาหารมื้อเช้า
晚餐	wǎncān	หว่านชาน	อาหารมื้อค่ำ
午餐	wǔcān	อู่ชาน	าหารว่างช่วงกลางวัน
面包	miàn bāo	เมี่ยนเปา	ขนมปัง
烤面包	kǎo miàn bāo	เข่าเมี่ยนเปา	ขนมปังปิ้ง
热狗	rè gǒu	เร่อโก่ว	ฮอทด็อก
三明治	sān míng zhì	ซาน หมิงจื้อ	แซนด์วิช
饼干	bǐng gān	ปิ่งกาน	ขนมปังกรอบ
沙拉	shā lā	ซาลา	สลัด
甜食	tián shí	เถียนสือ	ของหวาน
布丁	bù dīng	ปู้ติง	ขนมพุดดิ้ง
芥末	jiè mò	เจี้ย โม่	มัสตาร์ด
粥	zhōu	โจว	ข้าวต้ม โจ๊ก
半熟鸡蛋	bàn shú jī dàn	ป้านสูจีต้าน	ไข่ลวก
面条	miàn tiáo	เมี่ยนเถียว	ก๋วยเตี๋ยว
意大利面	yì dà lì miàn	อี้ต้าลี่เมี่ยน	สปาเกตตี
香肠	xiāng cháng	เซียง เฉิง	ไส้กรอก
自助餐	zìzhùcān	จื้อ จู้ ชาน	อาหารบุฟเฟต์
饺子	jiǎozi	เจี่ยวจือ	เกี๊ยว
馒头	mántóu	หมานโถว	หมั่นโถว
斋菜	zhāi cài	จาย ไช่	อาหารเจ
开胃菜	kāi wèi cài	คายเว่ยไช่	ออร์เดิฟ
通心粉	tōng xīn fěn	ทงวินเผิ่น	มะกะโรนี
熟煎饼	shú jiān bǐng	สูเจียน ปิ่ง	ขนมแพนเค้ก
油条	yóutiáo	โหยวเถียว	ปาท่องโก๋
豆浆	dòujiāng	โต้วเจียง	น้ำเต้าหู้
清汤	qīngtāng.	ชิงทาง	ซุปน้ำใส
浓汤	nóng tāng.	หนงทาง	ซุปน้ำข้น
火腿	huǒtuǐ.	หั่วทุย	หมูแฮม
猪排	zhūpái.	จูไผ	สเต็กหมู
炒饭	chǎofàn.	เฉ่าฟ่าน	ข้าวผัด

สัตว์ 动物

คำศัพท์	พินอิน	คำอ่าน	ความหมาย
熊	Xióng	สง	หมี
老虎	Lǎohǔ	เหลาสู่	เสือ
狮子	Shīzi	ซือจื่อ	สิงโต
犀牛	Xīniú	ซีหนิว	แรด
狗	Gǒu	โก่ว	สุนัข
猫	Māo	เมา	แมว
熊猫	Xióngmāo	สงเมา	หมีแพนด้า
大象	Dà xiàng	ต้าเซี่ยง	ช้าง
斑马	Bānmǎ	ปานหม่า	ม้าลาย
鹿	Lù	ลู่	กวาง
袋鼠	Dàishǔ	ไต้สู่	จิงโจ้
猴子	Hóuzi	โหวจื่อ	ลิง
狐狼	Hú láng	หูหลาง	สุนัขจิ้งจอก
河马	Hémǎ	เหอหม่า	ฮิปโปโปเตมัส
刺猬	Cìwei	ชื่อเวย	เม่น
松鼠	Sōngshǔ	ซงสู่	กระรอก
长颈鹿	Chángjǐnglù	ฉางจิ่งลู่	ยีราฟ
鳄鱼	Èyú	เอ้อหยีร์	จระเข้
豹子	Bàozi	เป้าจื่อ	เสือดาว
貘	Mò	โม่	สมเสร็จ
狼	Láng	หลาง	สุนัขป่า
野牛	Yěniú	เหย่หนิว	วัวกระทิง
蝙蝠	Biānfú	เปียนฝุ	ค้างคาว
无尾熊	Wú wěi xióng	อู๋เหว่ยสง	หมีโคอะล่า
大猩猩	Dà xīngxīng	ต้าซิงซิง	ลิงกอริลา
骆驼	Luòtuo	ลั่วทัว	อูฐ
黑猩猩	Hēixīngxīng	เฮยซิงซิง	ลิงชิมแปนซี
牦牛	Máo niú	เหมาหนิว	จามรี
北极熊	Běijíxióng	เป่ยจี๋สง	หมีขั้วโลกเหนือ
浣熊	Huànxióng	ฮ่วนสง	แร็กคูน
猩猩	Xīngxīng	ซิงซิง	ลิงอุรังอุตัง
蛇	Shé	เสอ	งู
鸡	Jī	จี	ไก่
鼠	Shǔ	สู่	หนู
鸭	Yā	ยา	เป็ด
水牛	Shuǐniú	สุ่ยหนิว	ควาย

แม่น้ำ河

ชื่อจีน	พินอิน	คำอ่าน	ชื่อไทย
湄平河	Méi pínghé	เหม่ยผิงเหอ	แม่น้ำปิง
湄公河	Méigōnghé	เหม่ยกงเหอ	แม่น้ำโขง
黄河	Huánghé	หวงเหอ	แม่น้ำเหลือง
长江	Chángjiāng	ฉางเจียง	แม่น้ำแยงซีเกียง
伊洛瓦底江	Yīluòwǎdǐjiāng	อีลั่วหวาตี่เจียง	แม่น้ําอิระวดี
尼罗河	Níluóhé	นี่หลัวเหอ	แม่น้ำไนล์
亚马逊河	Yà mǎ xùn hé	ย่าหม่าซุ่นเหอ	แม่น้ำแอมะซอน
刚果河	Gāngguǒ hé	กางกั่วเหอ	แม่น้ำคองโก
恒河	Héng hé	เหิงเหอ	แม่น้ําคงคา
阿穆尔河	Āmù'ěr hé	อามู่เอ่อเหอ	แม่น้ำอามูร์
莱茵河	Láiyīn hé	ไหลอินเหอ	แม่น้ำไรน์
墨累河	Mò lèi hé	โม่เลี่ยเหอ	แม่น้ำเมอร์เรย์
巴拉圭河	Bālāguī hé	ปาลากุยเหอ	แม่น้ำปารากวัย
格兰德河	Gé lán dé hé	เก๋อหลานเต่อเหอ	แม่น้ำริโอแกรนด์

วิชาการ 学术
คำศัพท์	พินอิน	คำอ่าน	ความหมาย
科目	kēmù	เคอมู่	วิชา
医学	yīxué	อีเสีย	แพทย์ศาสตร์
物理学	wùlǐxué	อู้หลี่เสีย	ฟิสิกส์
语言学	yǔyánxué	ยวี่เหยียนเสีย	ภาษาศาสตร์
哲学	zhéxué	เจ๋อเสีย	ปรัชญา
历史	lìshǐ	ลี่สื่อ	ประวัติศาสตร์
法学	fǎxué	ฝ่าเสีย	นิติศาสตร์
生物学	shēngwùxué	เซิงอู้เสีย	ชีววิทยา
化学	huàxué	ฮว่าเสีย	เคมี
数学	shùxué	ซุ่เสีย	คณิตศาสตร์
经济学	jīngjìxué	จิ้งจื่อ	เศรษศาสตร์
教育学	jiàoyùxué	เจี้ยวยวี่เสีย	ศึกษาศาตร์
人文学科	rénwénkēxué	เหรินเหวินเคอเสีย	ศิลปศาสตร์
工程学	gōngchēngxué	กงเฉิงชือ	วิศวกรรมศาสตร์
文学	wénxué	เหวินเสีย	วรรณคดี
政治学	zhèngzhìxué	เจิ้งจื่อเสีย	รัฐศาตร์
地理学	dìlǐxué	ตี้หลี่เสีย	ภูมิศาสตร์
药学	yàoxué	เย่าเสีย	เภสัชศาสตร์
营养	yíngyáng	หยิงหยาง	โภชนาการ

การแสดงความเห็นด้วยในภาษาจีน

1.好吧
Hǎo ba
ห่าวปา
โอเค

2.行
Xíng
สิง
  ได้

3.可以
Kěyǐ
เขออี่
ได้

4.对
Duì
ตุ้ย
   ใช่,ถูกต้อง

5.没错
Méicuò
เหมยชั่ว
ไม่เลว

6.好主意
Hǎo zhǔyì
หาวจู่อี้
ความคิดดี

7.有道理
Yǒu dàolǐ
โหย่วเต้าหลี่
  มีเหตุผล

8.我同意
Wǒ tóngyì
หว่อทงอี้
  ฉันเห็นด้วย

9.听你的
Tīng nǐ de
ทิงหนี่เตอ
แล้วแต่คุณ

10.我没意见
Wǒ méi yìjiàn
หว่อเหมยอี้เจี้ยน
  ฉันไม่มีความคิดเห็น

11.你说对了
Nǐ shuō duìle
หนี่ ชัว ตุ้ย เลอ
  คุณพูดถูกแล้ว

12.我也是这样想的
Wǒ yěshì zhèyàng xiǎng de
หว่อ เหย่ ซื่อ เจ้อ ย่าง เสี่ยงเตอ
  ฉันก็คิดอย่างนี้เหมือนกัน

การทักทายในภาษาจีน

1.你好
Nǐ hǎo
หนี่ห่าว
  สวัสดี

2.您好
Nín hǎo
หนินห่าว
  สวัสดี

3.早安
Zǎo ān
เจ่าอาน
อรุณสวัสดิ์

4.早上好
Zǎoshang hǎo
เจ่าซ่างห่าว
สวัสดีตอนเช้า

5.晚安
Wǎn'ān
หวานอาน
   ราตรีสวัสดิ์

6.晚上好
Wǎnshàng hǎo
หว่านซ่างห่าว
   สวัสดีตอนเย็น

7.老师好
Lǎoshī hǎo
เหล่าซือห่าว
   สวัสดีคุณครู/อาจารย์

8.好久不见，你怎么样?
Hǎojiǔ bùjiàn, nǐ zěnme yàng?
ห่าวจิ่วปู๋เจี้ยน หนี๋เจิ่นเมอย่าง
   ไม่ได้เจอกันนาน เป็นไงบ้าง

9.最近忙吗？
Zuìjìn máng ma?
จุ้ยจิ้น หมางมะ
ช่วงนี้ยุ่งไหม

10.你身体好吗？
Nǐ shēntǐ hǎo ma?
หนี่เซินถี่ห่าวมะ
  คุณสุขภาพเป็นไงบ้าง

11.我的身体很好。
Wǒ de shēntǐ hěn hǎo.
หว่อเตอเซินถี่เหิ่นห่าว
   สุขภาพฉันดี

12.你父母身体好吗？
Nǐ fùmǔ shēntǐ hǎo ma?
หนี่ ฟู่หมู่ เซินถี่ ห่าวมะ
  พ่อแม่คุณสุขภาพเป็นไงบ้าง

13.带我向他们问好。
Dài wǒ xiàng tāmen wènhǎo.
ไต้หว่อเซี่ยงทาเมิน เวิ่นห่าว
  ฝากสวัสดีพ่อแม่คุณด้วย

14.你好吗？
Nǐ hǎo ma?
หนีห่าวมะ
  คุณสบายดีไหม

15.我很好，你呢
Wǒ hěn hǎo, nǐ ne
หว่อ เหินห่าว หนี่เนอ
    ฉันสบายดี คุณล่ะ

16.我也很好。
Wǒ yě hěn hǎo.
หว่อ เหย่ เหิน ห่าว
  ฉันก็สบายดี

การกล่าวลาในภาษาจีน

1.再见
Zàijiàn
จ้าย เจี้ยน
   พบกันใหม่

2.明天见.
Míngtiān jiàn.
หมิงเทียนเจี้ยน
พรุ่งนี้เจอกัน

3.回头见.
Huítóu jiàn.
หุยโถวเจี้ยน
แล้วพบกันใหม่

4.有空长联系.
Yǒu kòng cháng liánxì.
โหย่วโค่งฉางเหลียนซี่
มีเวลาเจอกันใหม่นะ

5.对不起,我先走了.
Duìbùqǐ, wǒ xiān zǒuliǎo.
ตุ้ยปู้ฉี่ หว่อเซียนโจ่วเลอ
ขอโทษนะ ฉันต้องไปก่อนแล้ว

6.你多保重.
Nǐ duō bǎozhòng.
หนี่ ตัว ป่าว จ้ง
  ดูแลตัวเองให้ดีๆนะ

7.一路平安
Yīlù píng'ān
อี๋ลู่ผิงอาน
เดินทางโดยสวัสดิภาพ

8.一路顺风
Yīlù shùnfēng
อี๋ลู่ซุ่นเฟิง
  เดินทางโดยสวัสดิภาพ

9.到了以后，我给你打电话。
Dàole yǐhòu, wǒ gěi nǐ dǎ diànhuà.
เต้าเลออี่โฮ่ว หวอเก่ยหนี่ต่าเตี้ยนฮว่า
หลังจากไปถึงแล้ว ฉันจะโทรศัพท์หาคุณ

การขอบคุณ

1.谢谢
Xièxiè
เซี่ยเซี่ย
  ขอบคุณ

2.多谢
Duōxiè
ตัวเซี่ย
  ขอบคุณมาก

3.太感谢你
Tài gǎnxiè nǐle
ไท่ ก่าน เซี่ย หนี่
  ขอบพระคุณมากๆ

4.谢谢你的帮助
Xièxiè nǐ de bāngzhù
เซี่ยเซี่ย หนี่ เตอ ปาง จู้
  ขอบคุณสำหรับการช่วยเหลือ

5.麻烦您了
Máfan nínle
หมา ฝ่าน หนิน เลอ
    รบหวนคุณแล้ว

6.辛苦你了
Xīnkǔ nǐle
ซิน ขุ่ หนีเลอ
  ลำบากคุณแล้ว

7.我很感谢
Wǒ hěn gǎnxiè
หว่อ เหิ่น ก่าน เซี่ย
    ฉันขอขอบคุณจริงๆ

การตอบรับ

1.不用谢
Bùyòng xiè
ปู๋โย่งเซี่ย
ไม่จำเป็นต้องขอบคุณหรอก

2.不客气
Bù kèqì
ปู๋เค่อชี่
ไม่ต้องเกรงใจ

3.别客气
Bié kèqì
เปี๋ยเค่อชี่
   ไม่ต้องเกรงใจ

4.没关系
Méiguānxì
เหมยกวานซี
   ไม่เป็นไร

5.没什么
Méishénme
เหมย เสิน เมอ
ไม่เป็นไร

6.你太客气了
Nǐ tài kèqìle
หนี่ ไท่ เค่อ ฉี่ เลอ
    คุณเกรงใจมากไปแล้ว

การขอโทษ

1.对不起(โดยทั่วไปจะใช้ตัวนี้)
Duìbùqǐ
ตุ้ยปู้ฉี่
ขอโทษค่ะ/ครับ

2.请原谅
Qǐng yuánliàng
ฉิ่ง เหยียนเลี่ยง
ประทานโทษค่ะ/ครับ

3.不好意思
Bù hǎoyìsi
ปู้ห่าวอี้ซือ
ขอโทษค่ะ/ครับ

4.真不好意思
Zhēn bù hǎoyìsi
เจิน ปู้ ห่าว อี้ ซือ
ต้องขอโทษจริงๆ

5.打扰了
Dǎrǎole
ต่า หร่าว เลอ
ต้องรบกวนแล้ว

6. 真抱歉(สุภาพมาก)
Zhēn bàoqiàn
เจิน ป้าว เชี่ยน
ขออภัยค่ะ/ครับ

การตอบรับ

1.没关系(โดยทั่วไปจะใช้ตัวนี้)
Méiguānxì
เหมย กวาน ซี
ไม่เป็นไร

2.不要紧
Bùyàojǐn
ปู๋ เย่า จิ่น
ไม่เป็นไร

3.别介意
Bié jièyì
เปี๋ย เจี้ย อี้
ช่างเถอะ

4.没事儿
Méishì er
เหมย ซื่อร์
ไม่เป็นอะไรหรอก

5.算了
Suànle
ซ่วน เลอ
ลืมมันเถิด

6.这不是你的错
Zhè bùshì nǐ de cuò
เจ้อ ปู้ ซื่อ หนี่ เตอ ชั่ว
ไม่ใช่ความผิดของคุณ

ตัวอย่างบทสนทนา

ยินดีที่รู้จัก

A:你好我是王美丽
Nǐ hǎo wǒ shì wáng měilì
หนีห่าว หว่อซื่อหวังเหม่ยลี่
  สวัสดี ฉันคือหวังเหม่ยลี่

B:你好我是李天阳
Nǐ hǎo wǒ shì litiānyáng
หนีห่าว หว่อซื่อหลี่เทียนหยาง
  สวัสดี ผมคือหลี่เทียนหยาง

A:我很高兴认识你
Wǒ hěn gāoxìng rènshi nǐ
หวอเหิ่นเกาซิ่งเริ่นซือหนี่
ยินดีที่ได้รู้จักคุณ

B:我也很高兴认识你
Wǒ yě hěn gāoxìng rènshi nǐ
หวอเหยเหิ่นเกาซิ่งเริ่นซือหนี่
  ผมก็ยินดีที่ได้รู้จักคุณเช่นกัน

คำศัพท์น่ารู้
高兴 gāoxìng ยินดี,ดีใจ
认识 rènshi รู้จัก

คุณทำงานอะไร

A:你做什么工作?
Nǐ zuò shén me gōng zuò
หนี่ จั้ว เสิน เมอ กง จั้ว
  คุณทำงานอะไร

B:我在一家电脑公司工作。
wǒ zài yì jiā Diànnǎogōng sī gōng zuò
หว่อ จ้าย อี้ เจีย เตี้ยน เหน่า กง ซือ กง จั้ว
  ฉันทำงานที่บริษัทคอมพิวเตอร์แห่งหนึ่ง

A:你在这家公司工作多长时间了?
Nǐzài zhè jiā gōng sī gōng zuò duō cháng shí jiān le
หนี่ จ้าย เจ้อ เจีย กงซือ กงจั้ว ตัวฉาง สือเจียน เลอ
  คุณทำงานที่บริษัทนี้นานเท่าไหร่แล้ว

B:我在这家公司工作3年了。
Wǒ zài zhè jiā gōng sī gōng zuò 3 nián le
หว่อ จ้าย เจ้อ เจีย กงซือ กงจั้ว 3 เหนียนเลอ
  ฉันทำงานที่บริษัทนี้ได้3ปีแล้ว

>>คำศัพท์น่ารู้

工作 gōng zuò งาน,ทำงาน
公司 gōng sī บริษัท
电脑 Diànnǎo คอมพิวเตอร์

สบายดีไหม

A:你好
    Nǐhǎo
   หนีห่าว
   สวัสดี

B:你好，你好吗
    Nǐhǎo   nǐhǎoma
   หนีห่าว หนี ห่าว มา
   สวัสดี   สบายดีไหม

A:我很好，你呢
Wǒhěnhǎo nǐne
   หวอ เหิน ห่าว หนี่เนอ
   ฉันสบายดี คุณล่ะ

B:我也很好
    Wǒyěhěnhǎo
   หวอ เหย่ เหิน ห่าว
ฉันก็สบายดี

คุณจะไปไหน

A:你到哪里去？
Nǐ dào nǎlǐ qù?
หนี่ เต้า หนา หลี่ ชู่ร์
  คุณจะไปที่ไหน

B:我到市场去。
Wǒ dào shìchǎng qù
หว่อ เต้า ซื่อ ฉ่าง ชูร์
  ฉันจะไปตลาด

A:你去做什么？
Nǐ qù zuò shénme?
หนี่ ชูร์ จั้ว เสิน เมอ
  คุณไปทำอะไร

B:我去买东西。
Wǒ qù mǎi dōngxi.
หว่อ ชู่ร์ หม่าย ตง ซิ
  ฉันไปซื้อของ

A:你跟谁去？
Nǐ gēn shuí qù?
หนี่ เกิน เสย ชูร์
    คุณไปกับใคร

B:我一个人去。
Wǒ yīgè rén qù
หว่อ อี๋ เก้อ เหริน ชู่ร์
  ฉันไปคนเดียว

คำศัพท์น่ารู้
东西 dōngxi ของ,สิ่งของ
市场 shìchǎng ตลาด
哪里 nǎlǐ ที่ไหน
买 mǎi ซื้อ

กี่โมงแล้ว

A:现在几点了
Xiànzài jǐ diǎnle
เซี่ยน จ้าย จี่ เตี่ยน เลอ
   ตอนนี้กี่โมงแล้ว

B:十点半了
Shí diǎn bànle
สือ เตี่ยน ป้าน เลอ
  สิบโมงครึ่งแล้ว

A:十点半了他怎么还不来
Shí diǎn bànle tā zěnme hái bù lái
สือ เตี่ยน ป้าน เลอ ทา เจิ่น เมอ ไห ปู้ ไหล
  สิบโมงครึ่งแล้ว ทำไมเขายังไม่มา

B:别着急，再等一会儿吧
Bié zhāojí, zài děng yīhuǐ'er ba
เปี๋ยเจ๋าจี๋   จ้าย เติ่ง อี๋ ฮุ่ยร์ ปา
   ไม่ต้องรีบร้อน รอสักครู่เถอะ

คุณเรียนที่ไหน 你在哪儿学习？